عباس عبدی: بی منطق در پی افزایش جمعیت نباشید! - وبلاگ دیتالاین

به گزارش وبلاگ دیتالاین، عباس عبدی در مطلبی با عنوان آثار بحران فقر و ناامیدی در روزنامه اعتماد نوشت: از بس که اصولگرایان تندرو و بی منطق بر مساله جمعیت و کاهش رشد آن تأکید می نمایند، به طور عادی نوعی حساسیت منفی نسبت به این مساله به وجود آمده است در نتیجه بسیاری از کارشناسان و اهل نظر یا این موضوع را مساله نمی دانند، یا حتی با مساله دانستن آن مخالف هم هستند، در حالی که واقعیت امر چنین نیست. کاهش شدید رشد جمعیت مساله مهمی شده است، ولی شرح می دهم که این مساله بسیار متفاوت از آن چیزی است که هواداران جناح حاکم می گویند. حتی می توان گفت که در نقطه مقابل آن است. این جناح به طرز عجیبی ساده انگارانه به موضوع نگاه می نماید و با تصویب قانون جوانی جمعیت که نام آن نیز نادرست و غلط است، و به صورت ویژه در کمیسیون اصل 85 و به دور از چشم مردم آن را تصویب کرد، نه تنها هیچ کمکی به مساله جمعیت نخواهد کرد، بلکه آن را تشدید هم می نماید.

جمعیت ایران کم نیست ولی سقوط رشد جمعیت نشان دهنده وجود یک بحران عمیق در لایه های دیگر جامعه است. اجازه دهید که ابتدا داده های مربوط به زاد و ولد و مرگ و میر را با هم مرور کنیم. آخرین داده های ثبت احوال مربوط به 39 هفته اول امسال یعنی از ابتدای فروردین امسال تا 26 آذر است. این آمار برای 39 هفته اول سال های 1395 تا امروز نیز محاسبه شده است به طور خلاصه چنین است.

جالب است که الان هم اگر تقاضای وام کنید، بانک های زیادی هستند که اعتباری برای پرداخت ندارند و در بعضی از موارد اعلام می نمایند که هیچ بانکی در استان اعتبار برای پرداخت وام ازدواج ندارد. این قانون گذاری نیست، بلکه سرِکارگذاری جوانان است. تلاش برای افزایش جمعیت به شیوه های سطحی و حتی عجیب کشانده شده است از جمله وارد کردن محتواهای خاص برای ترغیب ازدواج بچه ها در کتاب های درسی که جز شرم آور بودن جمله دیگری را در توصیف آنها نمی توان گفت.

رشد جمعیت مساله است ولی مساله هزار بدتر از آن انتخاب راه های نابخردانه برای حل مساله است. طی فقط 6 سال خالص افزایش جمعیت سالانه از 876 هزار نفر به 402 هزار نفر (در 39 هفته) رسیده است، که اگر برای کل سال در نظر بگیریم، 14/1 میلیون نفر در سال 1395 و 525 هزار نفر در سال 1400 خواهد شد.در این فاصله رشد جمعیت از نصف هم کمتر می گردد و به حدود 6/0٪ در سال رسیده است. در این فاصله زمانی کوتاه، حدود 29 درصد از زاد و ولد کاسته شده و 54 درصد بر مرگ و میر افزوده شده است. افزایش مرگ و میر به علت کرونا است، ولی مستقل از اینکه آیا کرونا تمام گردد یا خیر، به نظر می رسد که فقر و افزایش بیماری ها و مهاجرت ها نیز موجب کاهش بیشتر رشد جمعیت و تخلیه کشور از نیروهای کیفی بر اثر مهاجرت خواهد شد. ولی مهم تر از مرگ و میر، کاهش بسیار چشمگیر زاد و ولد است.

این وضع نشان دهنده یک نابسامانی بزرگ در شرایط جامعه ایران است. من معتقد نیستم که جمعیت ایران کم است، معتقد هم نیستم که زیاد است، شاید در یک راستا طبیعی جمعیت ایران حداکثر به 95 تا 100 میلیون برسد، سپس باید به گونه ای برنامه ریزی کرد که کمتر نگردد، و این جمعیت متعادل و خوبی است، ولی مساله امروز فقط تعداد جمعیت نیست، بلکه این کاهش نشانه ای از یک بحران بزرگ است. کدام بحران؟ ترکیبی از شرایط فقر و ناامیدی، چنین مسئله ای را ایجاد نموده است. راهکار نیز برطرف این دو مساله است.

قانون جوانی جمعیت و امثال آن اتلاف وقت و آب در هاون کوبیدن است. آقایان به خیال خود دو امتیاز به نسبت مهم مالی در این قانون مقرر نموده بودند که اهمیت چندانی نیز نداشت، یکی پرداخت وام و دیگری تحویل خودرو خارج از نوبت. وام مزبور به کلی از بودجه حذف شد، هر چند اگر هم بود درد چندانی را درمان نمی کرد و بازپرداخت آن مساله مهم تری بود. تحویل خودرو هم ظاهرا منتفی است، زیرا قیمت آن آزاد خواهد شد. بقیه مقررات آن عمدتا عوارض مهمی دارد که در جای خود به آن اشاره شده است. این قانون نه تنها امید به آینده را ایجاد نمی نماید، بله خودش منشأ ناامیدی است. نه تنها فقر را از میان نمی برد و شغل ایجاد نمی نماید که آنها را بدتر هم می نماید.

شرایط جمعیت در ایران شاهد مهمی در ضرورت فهم دو بحران مالی (فقر و بیکاری) و سیاسی (ناامیدی از آینده) است. مدیریت جامعه باید به این نکته روشن توجه کند، فردا خیلی دیر است.